Zaczynamy robić dach

Po wymurowaniu ścian poddasza nastała przerwa w pracach murarskich. Na budowę wszedł cieśla z ekipą, by wykonać więźbę dachową. Drewno kupiliśmy impregnowane zanurzeniowo, przynajmniej tak zadeklarowali w tartaku, a jak ona wyglądała, któż wie. Najlepiej jest zaimpregnować je samodzielnie, ale na to trzeba mieć czas, miejsce i pomocników, bo podnieść murłatę samemu nie jest łatwo. Wykonanie więźby dachowej zajęło jeden dzień, chociaż panom wcale się nie spieszyło, bo pół dnia wypoczywali pod czereśnią. Rozumiem, że podnoszenie elementów konstrukcyjnych dachu, to dość ciężka praca, ale żeby aż tak się zmęczyć, zwłaszcza, że od odpoczynku pracę zaczęli ;) Ale mimo wszystko poszło sprawnie. Na zdjęciach widać efekty.

Po skończeniu więźby na jeden dzień wkroczyli murarze, by wymurować szczyty i komin. Tak na marginesie, widziałam zdjęcia domu, gdzie murarze najpierw wykonywali szczyty, a później układana była więźba. To trochę zła kolejność, bo w tym przypadku szczyty wychodziły ponad krokwie i konieczna była rozbiórka. Dlatego lepiej, by na kilka dni murarze opuścili plac budowy i wrócili na stanowisko dopiero, gdy więźba będzie gotowa. Ponadto szczyty na styku z krokwią zostały ocieplone styropianem 15 cm.

Tę część komina, która wychodzi ponad dach, wykonaliśmy z cegły klinkierowej, która jest ponadczasowa i ładnie prezentuje się przy każdym wykończeniu elewacji. Niektóre osoby krytykowały nas za wybranie klinkieru, uważając, że najlepiej jest wymurować komin zwykłą cegłą, ocieplić styropianem i otynkować, bo klinkier będzie przeciekał. My jednak uważamy, że dobrze zrobionemu kominowi, nie powinno nic się dziać. A Wy macie jakieś doświadczenia z cegłą klinkierową?